eziliyoruz kinlerimizin altında
kaldırın insanlığı
tutun çocukların ellerinden
oyun yeri değil uçurumlar
toplasam dostluk kırıntılarını
aç kalır mı kuşlar?
ince bir sızı
kirpiklerimden akan
ağlamak çaresiz acımasız akşamlarda
bir kova mutluluk dökülse gökten
ya da kaybolsam gök kubbede
yapışır mı kırık düşler?
doruklarda sabah esrarlı
gözlerim güneş, ellerim kış kırgını
saklansam gülistanda
gülle ağırlasam nisan’ı
dağılır mı kara bulutlar?
güzellik serap değil
gözlerimi her bahar ayrı ton okşar
boyansam lalezarda
giyinsem gelincik, papatya, lale
hüzün veda eder mi şehre?
‘kitaptaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim’
diyor usta kalem
ya da ben
yalnızlığımla oturup bahçede
bir sabah kahvesinde huzuru koklasam
kaç kitap sığar bir ömre?
“Ekose Mutsuzluklar” adlı kitabından
Yedi İklim Dergisi, Sayı: 297, Aralık 2014
