AHVAL

aldanırız ahvalimize…

hikâyemiz lal
sana biçilen rol yaban

buz tutar kelimeler dilimde
vuslatı konuşamam

dilsiz seyahatlerde
ay ışığı boşalır yüzümden
yanaklarında biter nakışlarım
seni her gördüğümde

yavru bir kedi titrer içimde

kerem’i söndüremez aslı
tutuşur aşkın saçları
küllenir gece
isi kalır gözlerimizde

ahlanırız ahvalimize…
ÇAĞLA GÖKSEL ÇAKIR

“Ekose Mutsuzluklar” adlı kitabından