FİRUZE

elimde sararmış mimozalar ile

sana boyanmış bir eleğimsağma

tutuyorum ıtır kokuyor suretim

bak belki ereriz visale

gökten düşen elmanın sırrı

kurtlanıyor aşık maşukun içinde

balık balığın yüzgecini

eritiyor yalnızlık sözcükleri

konuş belki ereriz visale

sen melâl de adına

ben hüzün

tebessümün kaldı tekirin gözlerinde

gül belki ereriz visale

ağırdır taşımak maviyi

şehrin nazını, edasını, güzelliğini

yüklenir boynuna firuze

tak belki ereriz visale

ÇAĞLA GÖKSEL ÇAKIR

“Ekose Mutsuzluklar” adlı kitabından